بنویس که عشق آخرم باران است این چتر همیشه بر سرم باران است بگذار که پاک ابرویم برود بنویس که دوست دخترم باران است این شعر پر نمک را یک نفر مثل نمک پاشید روی زخمم امروز و اما جای درد لبخندم آمد.

نینو رفت. این هم یکی دیگر از مسخره بازی های این کار کوفتی است. یکی می آید که برای یک سال همکارت شود اما آن قدر نزدیک می شوید و حرف ها و روزها و شب های تان به هم گره می خورد که دوست ات می شود. ناخواسته. “دوست ناخواسته” شبیه “بچه ی ناخواسته” است. نه راه پس داری و نه پیش. نمی خواهی اما پیش آمده. نه دل ِ نبودن اش را داری و نه جرات ِ فکر کردن به بودن اش. یک سال هرروز کافی ِ صبح را با کسی توی تراس ادامه مطلب

هه. چه احمقم که فکر می کنم ممکنه زنگ بزنه و بگه برگرد. می خوابم توی آفیس. مهم نیست. وقتی سراغی ازت گرفته نمی شه ینی یو ار نات ولکام انی مور. زنده گی یه شوخیه که یه روز بدجوری جدی می شه!

امروز را مرخصی گرفته بودم که هم برای مهمان های امشب تو کارها را انجام دهم و هم برای امشب که مهمانی خداحافظی نینو ست حال خودم خوش و خرم باشد. یک هفته است که با نرگس و سپی و نینو حرف های مان خلاصه شده توی این که چه کنیم و چه نکنیم، چه بپوشیم و چه نپوشیم، کی را دعوت کنیم و کدام یکی را دعوت نکنیم، دی جی چه بخواند و چی حق ندارد بخواند. چه کوفتی را با چه زهرماری ای قاطی کنیم که کوکتل اش حسابی شود. چی بپزیم و ادامه مطلب

خوابم میادمثه سگ… مربی آلمان نمی ذاره!